Οι βαθιές κιρσοί είναι μια πολύ δυσάρεστη και αρκετά επικίνδυνη βλάβη στα φλεβικά αγγεία του κυκλοφορικού συστήματος.
Οι κιρσοί των βαθιών φλεβών των κάτω άκρων είναι μια παθολογία που επεκτείνεται στα αγγεία που διέρχονται από τις μυϊκές δομές των ποδιών. Η επιμήκυνση και η διαστολή των φλεβικών αγγείων μειώνει σημαντικά τη ροή του αίματος και οδηγεί στην εμφάνιση και εξέλιξη θρόμβωσης.
Ο κίνδυνος αυτής της ασθένειας έγκειται στη μεγάλη πιθανότητα ένας θρόμβος αίματος που έχει σχηματιστεί στο τοίχωμα του αγγείου να σπάσει και να μεταφερθεί στην πνευμονική αρτηρία.
Όταν εμφανίζεται αυτή η ασθένεια, εμφανίζεται μια μη αναστρέψιμη διαδικασία επιμήκυνσης και επέκτασης των φλεβικών αγγείων. Καθώς η διαδικασία εξελίσσεται, παρατηρείται λέπτυνση του φλεβικού τοιχώματος και σχηματίζονται οζίδια που εμποδίζουν την ελεύθερη μεταφορά του αίματος μέσω των αγγείων.
Τις περισσότερες φορές, άτομα ηλικίας 30 έως 40 ετών και άνω είναι επιρρεπή σε αυτή την ασθένεια.
Αιτίες ανάπτυξης κιρσών των εν τω βάθει φλεβών των κάτω άκρων
Οι αιτίες εμφάνισης και ανάπτυξης της νόσου μπορεί να είναι διάφοροι δυσμενείς παράγοντες. Οι κιρσοί των εν τω βάθει φλεβών είναι αποτέλεσμα σοβαρής διαταραχής του κυκλοφορικού σε μια συγκεκριμένη περιοχή των κάτω άκρων.
Καθώς η νόσος εξελίσσεται, ο ασθενής μπορεί να αναπτύξει τροφικά έλκη στο σημείο όπου διαταράσσονται οι διαδικασίες κυκλοφορίας του αίματος, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει την εμφάνιση γάγγραινας, μια κατάσταση που απαιτεί ακρωτηριασμό του προσβεβλημένου τμήματος του άκρου.
Επιπλέον, οι κιρσοί μπορεί να προκαλέσουν παραμόρφωση των μυών των κάτω άκρων και ο σχηματισμός θρόμβου αίματος με πιθανή επακόλουθη αποκόλληση και μετακίνησή του στην πνευμονική αρτηρία μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο.
Οι κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση και την εξέλιξη της διαταραχής είναι οι ακόλουθοι:
- η παρουσία μιας γενετικά καθορισμένης κληρονομικής προδιάθεσης που οδηγεί σε συγγενείς παθολογίες και αδυναμία των κυττάρων των τοιχωμάτων των φλεβικών αγγείων.
- Φύλο - οι γυναίκες αρρωσταίνουν πολύ πιο συχνά από τους άνδρες, γεγονός που σχετίζεται με την εμφάνιση ορμονικών αλλαγών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, την έναρξη της εμμηνόπαυσης και τη λήψη ορμονικών φαρμάκων και αντισυλληπτικών.
- η παρουσία αυξημένης φλεβικής πίεσης στον ασθενή, η οποία προκύπτει από μειωμένη κινητικότητα και αύξηση στατικής υπερφόρτωσης όταν το σώμα βρίσκεται σε όρθια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα και είναι υπέρβαρο.
Επιπλέον, οι αιτίες της νόσου μπορεί να είναι:
- Τακτικά αυξημένο φορτίο στα άκρα.
- Σοβαρή δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
- Συνεχής συμπίεση των αιμοφόρων αγγείων στα πόδια όταν φοράτε στενά παπούτσια.
- Υπερβολικό βάρος ή παχυσαρκία.
- Ανάπτυξη διαφόρων μορφών δερματίτιδας.
- Συνέπειες χειρουργικών επεμβάσεων.
- Τα κάτω άκρα εκτίθενται σε αυξημένο στατικό φορτίο.
- Κατάχρηση αλκοολούχων ποτών και κάπνισμα.
Επιπλέον, η κυτταρίτιδα μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη παθολογίας.
Μια επίσκεψη σε εξειδικευμένο φλεβολόγο με την πρώτη υποψία της νόσου σας επιτρέπει να εντοπίσετε την ασθένεια έγκαιρα.
Τα κύρια σημάδια των κιρσών στις εν τω βάθει φλέβες
Τις περισσότερες φορές, στα αρχικά στάδια της εξέλιξης, η ασθένεια εκδηλώνεται με την εμφάνιση ελαφριάς αίσθησης κόπωσης στα πόδια μετά από παρατεταμένο στατικό στρες ή κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης βόλτας. Επιπλέον, αυτό το διάστημα παρατηρείται ελαφρύ πρήξιμο των ιστών των άκρων.
Τις περισσότερες φορές, αυτά τα συμπτώματα της διαταραχής εμφανίζονται στο τέλος των ωρών της ημέρας και σταδιακά εξαφανίζονται με μια μεγάλη περίοδο ανάπαυσης. Όταν εμφανιστούν αυτά τα σημάδια, είναι απαραίτητο να συμβουλευτείτε έναν φλεβολόγο και να πραγματοποιήσετε ειδικές εξετάσεις για τον εντοπισμό και την αποσαφήνιση της παρουσίας παθολογίας.
Η χρήση εργαστηριακών και ενόργανων διαγνωστικών μεθόδων μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε τον βαθμό ανάπτυξης της νόσου και να λάβουμε απόφαση για τη χρήση έγκαιρης και κατάλληλης θεραπείας της νόσου. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, περνά σε πιο προχωρημένα στάδια, τα οποία χαρακτηρίζονται από την εμφάνιση μιας ολόκληρης σειράς συμπτωμάτων και σημείων χαρακτηριστικών μιας προοδευτικής νόσου.
Τα προχωρημένα στάδια της παθολογίας χαρακτηρίζονται από την εμφάνιση των ακόλουθων συμπτωμάτων:
- η εμφάνιση έντονου πόνου στα πόδια το βράδυ και τη νύχτα.
- η εμφάνιση συνεχούς οιδήματος των μαλακών ιστών και βαρύτητας στα κάτω άκρα.
- η παρουσία σταθερής διόγκωσης των μαλακών ιστών οδηγεί σε αύξηση του μεγέθους των άκρων.
- ο ασθενής έχει συχνά κράμπες στην περιοχή της γάμπας, πιο συχνά τέτοια φαινόμενα συμβαίνουν τη νύχτα.
- το δέρμα στις πληγείσες περιοχές παίρνει μια μπλε απόχρωση στα άκρα.
- Όταν τα πόδια υποβάλλονται σε φυσική καταπόνηση, τα παθολογικά προσβεβλημένα φλεβικά αγγεία στα πόδια, τους μηρούς και τα πόδια προεξέχουν.
Η περαιτέρω εξέλιξη της νόσου οδηγεί στην εμφάνιση μικρών πληγών που δεν μπορούν να επουλωθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και στη συνέχεια μετατρέπονται σε τροφικά έλκη.
Χωρίς επαρκή και έγκαιρη θεραπεία, η ανάπτυξη της νόσου μπορεί να αποβεί μοιραία για τον ασθενή. Η εξέλιξη των κιρσών οδηγεί σε σταδιακή παραμόρφωση των μυϊκών δομών και στην εμφάνιση αρνητικών αλλαγών στο δέρμα και την οστική μάζα.
Με παρατεταμένη εξέλιξη, ο ασθενής εμφανίζει σημεία εκζέματος και αναπτύσσει τροφικά έλκη που μπορεί να εξελιχθούν σε γάγγραινα. Οδηγεί σε σήψη ή θάνατο.
Σε φλεβικά αγγεία που επηρεάζονται από κιρσούς, αναπτύσσεται η διαδικασία σχηματισμού θρόμβου. Αυτή η διαδικασία επιτρέπει στον θρόμβο αίματος που έχει σχηματιστεί να απελευθερωθεί και να μεταφερθεί μέσω του κυκλοφορικού συστήματος.
Εάν ένας θρόμβος αίματος εισέλθει στην πνευμονική αρτηρία, αποφράσσεται και το άτομο πεθαίνει.
Βασικές διαγνωστικές μέθοδοι
Ένας έμπειρος φλεβολόγος μπορεί να προσδιορίσει την παρουσία κιρσών στις εν τω βάθει φλέβες των κάτω άκρων από τα χαρακτηριστικά συμπτώματα, τα οποία είναι επίσης ευδιάκριτα σε μια φωτογραφία των ποδιών. Ωστόσο, οι μέθοδοι θεραπείας της νόσου επιλέγονται μεμονωμένα μετά από λεπτομερή εξέταση του ασθενούς και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα επιμέρους χαρακτηριστικά του σώματός του.
Για τον προσδιορισμό της παρουσίας και του σταδίου ανάπτυξης της νόσου, χρησιμοποιούνται εργαστηριακές διαγνωστικές και ενόργανες διαγνωστικές μέθοδοι. Οι εργαστηριακές μέθοδοι περιλαμβάνουν γενικές εξετάσεις αίματος και ούρων.
Η πιο κοινή ενόργανη διαγνωστική μέθοδος είναι η υπερηχογραφική εξέταση των φλεβικών αγγείων των ποδιών. Αυτή η τεχνική σας επιτρέπει να οπτικοποιήσετε το αγγειακό σύστημα και να δείτε την πρόοδο της παθολογικής διαδικασίας.
Επιπλέον, εάν είναι απαραίτητο, ο θεράπων ιατρός συνταγογραφεί:
- Φλεβογραφία.
- Φωτοπληθυσμογραφία.
Η χρήση της πληθυσμογραφίας φλεβικής απόφραξης καθιστά δυνατό τον προσδιορισμό του όγκου του αίματος στις φλέβες των κάτω άκρων.
Μόνο μετά από μια ολοκληρωμένη εξέταση και τα αποτελέσματα είναι διαθέσιμα, θα συνταγογραφηθεί στον ασθενή η κατάλληλη θεραπεία.
Η σύγχρονη ιατρική προσφέρει πολλές επιλογές για τη θεραπεία της νόσου - φαρμακευτική, μη φαρμακευτική και χειρουργική.
Παράλληλα, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε εναλλακτικές και παραδοσιακές μεθόδους θεραπείας στο σπίτι αφού συμβουλευτείτε το γιατρό σας.
Θεραπεία βαθιών κιρσών
Ο πιο αξιόπιστος τρόπος αντιμετώπισης της νόσου είναι η χειρουργική επέμβαση. Η χρήση φαρμακευτικής θεραπείας με τη μορφή δισκίων, ειδικών αλοιφών και τζελ για εξωτερική χρήση μπορεί να παίξει συμπληρωματικό ρόλο και στην πραγματικότητα είναι μια υποστηρικτική θεραπεία.
Η χρήση της φαρμακευτικής θεραπείας περιλαμβάνει τη χρήση διαφόρων τύπων φαρμάκων στη διαδικασία θεραπείας – αντιπηκτικά, αντιφλεγμονώδη, φλενοτονικά και ινωδολυτικά αποτελέσματα
Τα αντιπηκτικά αραιώνουν το αίμα και εμποδίζουν το σχηματισμό θρόμβων αίματος. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθούν στην ανακούφιση των φλεγμονωδών διεργασιών στα τοιχώματα των φλεβικών αγγείων. Τα Venotonics βοηθούν στην αύξηση του τόνου των τοιχωμάτων της φλέβας και τα ινωδολυτικά βοηθούν στη διάλυση μικρών θρόμβων αίματος και στον καθαρισμό της φλεβικής κλίνης.
Χάρη στη λήψη φαρμάκων, συμπτώματα όπως το οίδημα συνήθως εξαφανίζονται. Επιπλέον, παρατηρείται βελτίωση της κατάστασης του επιφανειακού δέρματος. Η πιο σημαντική προϋπόθεση για τη λήψη φαρμάκων είναι η αυστηρή τήρηση των συστάσεων του γιατρού και η συμμόρφωση με τις δοσολογίες των φαρμάκων που λαμβάνονται.
Για την πλήρη θεραπεία των κιρσών, συνιστάται η χειρουργική επέμβαση.
Επιπλέον, χρησιμοποιούνται χειρουργικές μέθοδοι εάν δεν υπάρχει θετική δυναμική κατά τη διάρκεια της φαρμακευτικής θεραπείας.
Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι χειρουργικής θεραπείας παθολογιών είναι:
- Σκληροθεραπεία;
- φλεβεκτομή;
- Πήξη με λέιζερ.
Στη σκληροθεραπεία, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας χρησιμοποιούνται ειδικές ουσίες - σκληρυντικοί παράγοντες, οι οποίοι εισάγονται στον αυλό της προσβεβλημένης φλέβας και οδηγούν σε προσκόλληση των τοιχωμάτων των αγγείων. Αυτή η διαδικασία σας επιτρέπει να αφαιρέσετε το φλεβικό αγγείο από το κυκλοφορικό σύστημα, αποτρέποντας έτσι την ανάπτυξη παθολογίας. Αυτή η τεχνική χρησιμοποιείται πολύ σπάνια όταν ανιχνεύεται σοβαρή μορφή διαταραχής.
Κατά τη διάρκεια της φλεβεκτομής, αφαιρείται η πληγείσα περιοχή ενός φλεβικού αγγείου. Τις περισσότερες φορές, αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό βλαβών των επιφανειακών φλεβών, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις είναι επίσης εφαρμόσιμη στη θεραπεία των εν τω βάθει φλεβικών αγγείων των άκρων.
Η φωτοπηξία με λέιζερ είναι ένας τύπος ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής επέμβασης και εκτελείται με χρήση λέιζερ. Σας επιτρέπει να αφαιρέσετε την πληγείσα περιοχή της φλέβας από το κυκλοφορικό σύστημα κολλώντας τα τοιχώματά της υπό την επίδραση της ακτινοβολίας λέιζερ. Λόγω του γεγονότος ότι είναι πρακτικά ανώδυνη και δεν απαιτεί μεγάλη περίοδο ανάρρωσης, αυτή η μέθοδος θεραπείας έχει λάβει τα πιο θετικά σχόλια από τους ασθενείς.
Η χρήση μεθόδων χειρουργικής θεραπείας σάς επιτρέπει να εξαλείψετε εντελώς τα συμπτώματα που είναι χαρακτηριστικά των βαθιών κιρσών. Η επιλογή της χειρουργικής τεχνικής εξαρτάται από τον βαθμό ανάπτυξης της παθολογίας, τα ατομικά χαρακτηριστικά του ασθενούς και πραγματοποιείται από τον θεράποντα ιατρό.